ขอวางเนื้อหาเป็นตอนสุดท้ายแล้วค่ะ
พบกับเรื่องราวเต็มๆ ได้ที่ eBook แต่งจบแล้วนะ โหลดเลย!!
บทที่ 6 (2)
"โธ่!! .. ทำไมต้องให้ผมเรียนรู้เยอะขนาดนั้นเลยล่ะคะ คุณแม่.." ดราม่าใส่แม่เสร็จก็หันไปเหวี่ยงใส่ผู้เป็นพ่อทันที
"เรื่องนี้เป็นความผิดคุณพ่อคนเดียวเลยนะครับ .. ทำไม ถึงขยันอย่างนี้ล่ะ ทีอีตอนผมกับคุณอิงค์ยังเด็ก ๆ ผมกับน้อง เคยขอให้คุณพ่อทำน้องใหม่มาเพิ่มให้จะได้มาไว้เป็นเพื่อนเล่น เพิ่มอีกสักคนสองคน คุณพ่อทำไมหามาเพิ่มให้ พวกเราไม่ได้ ล่ะครับ ดูเถอะ! พวกผมอยากจะได้น้องมากกว่าบริษัทฯ ที่ดูจะ เพิ่มสาขาแทบจะทุกปี ๆ นี่เสียอีก ..เห็นไหมนี่.. สุดท้าย..ภาระ เลยมาตกหนักที่ผมกับคุณอิงค์จมเลย"
โดนลูกชายบ่น เพื่อพยายามเบี่ยงประเด็นได้อีกจนได้ (เชื้อไม่ทิ้งแถวเลยจริง ๆ) ร้อยตะวันอายจนหน้าแดงถึงใบหู ในขณะที่ภูผาหัวเราะร่าชอบอกชอบใจใหญ่ แถมยังตบหลัง ลูกชายดังป๊าบ ๆ
"คุณซันครับ..กรุณาอย่ามาเหวี่ยงใส่ผิดคนสิครับ.. โน้น เลย คุณแม่ตะวันของคุณโน้นเลยครับ .. ที่ไม่ค่อยให้ความ ร่วมมือ ทั้งที่พ่อก็พยายามอยู่ทุกครั้ง ๆ แล้วนั่นแหละ"
"พี่ภูคะ!! นี่แหนะ!! ..ไม่ยอมให้ความร่วมมือหรอ?"
ร้อยตะวันเอื้อมมือจิกแขนสามี ภูผาเจ็บจนหน้าเหย
หันไปมองลูกสะใภ้ เห็นสีหน้าแดง ๆ ที่คงอายไม่ต่างกัน เท่าไร ผิดกับคุณซัน ลูกชายตัวร้ายนั่นล่ะที่ยืนทำหน้ามุ่ย ๆ แกมปุเลี่ยน ๆ แปลก ๆ อยู่คนเดียว
ความที่เคยรู้ฤทธิ์เดชแปรธาตุ แปลงสาสน์ วิชามารกัน มาบ่อย ๆ คนเป็นแม่ชักจะเอะใจอะไรอยู่ตะหงิด ๆ
"ไม่รู้ล่ะค่ะ! ภายในสัปดาห์นี้..คุณซันคงต้องเริ่มจับงาน ที่รีสอร์ทก่อนเลย เรียนรู้งานกับแม่และกับคุณอาเจนไปก่อน แล้วให้หนูฟร็องมาเป็นผู้ช่วยไปด้วยในตัว"
แอบสังเกตสีหน้าลูกชายตัวร้ายก็จับเค้าได้ เพราะเริ่มมี สีหน้าอึดอัด และถ้าหากเธอเดาไม่ผิด ..การอุบอิบปุ๊บปั๊บไปจด ทะเบียนเงียบ ๆ กันเองในครั้งนี้
ต้องเป็นฝีมือคุณซัน ทั้งหมดนั่นแหละ
โถถถถถ.. คุณซันอ่ะ .. ช่างน่าเอ็นดู
ไม่รู้หรือคะ? ว่าลูกไม้เล็กกะแผนตื้น ๆ แค่นี้
'นายแม่ตะวันแห่งไร่ภูผาคอยตะวัน'
.... เ ค้ า รู้ ทั น ย่ ะ ! ....
ไม่ต้องสงสัย? นายหมอนั่นคงต้องไปข่มขู่ลูกไล่ให้คอย รับคำสั่งตกลงรับปากยอมจดทะเบียนง่าย ๆ ตามนิสัยชอบ ข่มขู่ชอบรังแกยัยลูกห่านน้อยมาแน่ ๆ
แต่เรื่องนี้ร้อยตะวันไม่สน
สนอย่างเดียว .. !! ..ไม่นานเดี๋ยวก็ได้รู้กัน.. ^^
"อ้อ!! เรื่องนี้ อย่างไรก็ยังต้องขึ้นบัญชีถือเป็นความผิด คุณซัน .. อย่าคิดว่ามาประจบแล้วแม่จะหายโกรธง่าย ๆ อย่าง ทุกครั้งที่ผ่าน ๆ มานะคะ เพราะครั้งนี้ ... มัน 'ไม่.มี.ทาง'..."
นายแม่ตะวันประกาศสงครามชัดเจนมาก
"แม่ตัดสินใจตรงนี้ดีกว่าว่า .. น่าจะให้คุณซันย้ายไปอยู่ ที่บ้านพัก ท้ายไร่ที่หนูฟร็องพักอยู่ปัจจุบันนั่นนะคะ .. แล้วนี่ก็ ไม่ใช่ประโยคคำถาม .. ดังนั้น .. คุณซันไม่จำเป็นต้องตอบ"
ดักคอลูกชายไว้เลย
และขนาดภูผายังเหวออออออ .. งงภรรยา
คนต้นเรื่องหันไปสังเกตเห็นฟองดาวที่บัดนี้เริ่มทำสีหน้า อึกอัก ๆ ราวกับกำลังคิดหาจังหวะพูดอะไรบ้างสักอย่าง
"เมียผมดูท่าว่าจะเหนื่อยแล้วค่ะคุณแม่"
เปลี่ยนเรื่องขึ้นกระทันหันมาซะงั้น เล่นเอาคนอยากพูด หน้าเหวอก่อนจะเปลี่ยนไปเป็นปุเลี่ยน ๆ หลบตาคนที่ยืนข่ม
"หนูฟร็องคงอยากจะไปพักผ่อนแล้ว และผมเองก็อยาก จะเอาใจ 'เมียใหม่' สักหน่อย .. โอ๊ะ!!" ทำเป็น...แกล้งตกใจ
"ผมหมายถึงเมียที่เพิ่งตีทะเบียนกันมาหมาด ๆ น่ะค่ะ แล้วเดี๋ยวตอนค่ำ 'ผมกับเมีย' จะขอเข้ามาทานอาหารเย็นด้วย นะคะ .. จะได้ไหม?"
จู่ ๆ เขาจะมาอารมณ์เสียอะไรใครล่ะ!!
แล้วทำไมต้องจ้องมาแขวะเธอด้วยเล่า? ...
ฟองดาวสงสัย เพราะฟังได้จากน้ำเสียงและคำพูดคำจา ที่ประชดประชันก็รู้ว่ากำลังถูก 'คุณชายนกยูง' เหวี่ยงเข้าให้ ได้อีกแล้วซิ (T_T)
อย่าว่าแต่ฟองดาวเลย คนเป็นพ่อกับแม่ที่เลี้ยงกันมาแต่ อ้อนแต่ออกก็ยังงงงง .. แต่ดูเหมือนร้อยตะวันจะหาคำตอบได้ รวดเร็วกว่าใครพวก ... ^^
"ไม่ดีกว่าค่ะ คุณซัน .. เพราะค่ำนี้พ่อกับแม่นัดว่าจะไป ทานค่ำกันที่ไร่โน้น"
ไร่โน้นของร้อยตะวันคือ ..ไร่ของเจนจิรา..ภรรยาสุดรัก ของกวินเขานั่นแหละ ..
แอบบีบมือสามีไว้สุดฤทธิ์
โชคดีอยู่ที่ภูผาไหวตัวทันสัญญาณที่ภรรยาส่งมา
"ใช่ครับ คุณเจนเค้าได้ไวน์ตัวใหม่มา..ก็เลยจะให้เราไป ช่วยลองชิมน่ะ"
อธิบายเสริมให้ภรรยา .. ทำเสียงให้ดูเคร่งขรึมด้วย
"เห็นว่าอาจจะมีการคุยเรื่องสูตรลับกันด้วย ..เพราะงั้น.. พ่อก็คงไม่กล้าชวนคุณซันกับหนูฟร็องหรอกนะ ที่ขึ้นชื่อว่า สูตรลับ ... ก็คงยังปล่อยให้ใครรู้เยอะไม่ได้หรอก" ^^"
โกหกลูกชายจะบาปไหมนี่?
งั้นก็ ... สมน้ำหน้ากันเลยล่ะสิ!!
งานนี้ลูกชายตัวแสบ โดนพ่อกับแม่กีดกันไม่ให้เข้าบ้าน สุดฤทธิ์เลยน่ะนี่
โถ... นางรจนาซันไชน์เจ้าเอ๋ย ... เจ้าช่างน่าสงสาร
หากแต่พอลับหลังสามีภรรยาคู่ใหม่ไปไม่เท่าไร ภูผาก็ หันมากอดรัดภรรยาสุดรักเล่นอย่างหมั่นเขี้ยวสุดฤทธิ์
"ตอบมาค่ะ..คนดี ว่ามีแผนอะไร? ถึงได้กีดกันไม่ให้ลูก รจนาของเรามาทานข้าวด้วย เดือดร้อนนายกวินกันอีกล่ะค่ะ ที่ ต้องหาไวน์มาให้เราชิม .. พอเมาหัวทิ่ม เดี๋ยวก็คงต้องนอนเล่น อยู่ไร่โน้นกันอีกล่ะคราวนี้"
"ก็..พี่ภู ไม่เห็นอาการของนายนกยูงปากแข็งตัวร้ายนั่น หรอกหรือ?" ร้อยตะวันถามกลับมาตาเป็นประกายวับ ๆ มอง ดูเหมือนเด็กจอมซนที่มักมีแผนสนุก ๆ อยู่ในใจเสมอ
"ก็ขี้เหวี่ยงใส่หนูฟร็องอย่างมีความสุข เป็นปกติและเป็น กิจวัตรธรรมดาของเขาอยู่แล้วนี่คะ?"
"ค่ะ แล้วพี่ภูรู้หรือเปล่าคะว่า 'นายนกยูงขี้โอ่' เขาเหวี่ยง 'ยัยลูกห่านขี้เหร่ ' ของเขานั่นด้วยเรื่องอะไร?"
"นั่นสิคะ? พี่ก็ยังง ๆ นายหมอนั่นอยู่นี่"
ภรรยายิ้มตอบมา..ตาแทบเป็นรูปสระอิกันเลยเชียว
"พี่ภูไม่เห็นหรือว่านายนั่นน่ะ กำลังงอนเมียตัวเองอยู่"
"งอน? งอนอะไร? พี่ไม่เห็นหนูฟร็องเขาทำอะไรลูกชาย สุดที่รักของตะวันสักนิดนะคะ มีแต่เจ้านกยูงนั่นนะแหละค่ะ ที่เอาแต่จ้องจะไล่จิก .. ไล่แขวะแม่ลูกห่านนั่นเบา ๆ ไปตาม 'อัตภาพ' อย่างที่เคยเป็นมา .. ตามประสานายน้อยจอมซึนของ เขาอยู่แล้วนี่"
ภูผาแกล้งถอยตัวออกมาตีหน้าฉนงใส่ภรรยา
"บางทีนี่ .. พี่ยังเคยแอบสงสัยบ่อย ๆ เลยนะว่า .. ยัยหนู ฟร็อง เผลอไปแอบทำอะไรให้ตะวันแค้นใจมากขนาดไหนกัน? ..ตะวันถึงได้ส่งแม่ลูกห่านที่น่าสงสารนั่น ไปให้พ่อนกยูงขี้โอ่ ของเราไล่จิกกัด..รังแกได้ตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมงแบบนี้น่ะ?"
"พี่ภูอ่ะ ใจร้าย o///o มาว่าตะวันแบบนี้ได้อย่างไรคะ?"
ภรรยาตีหน้าเหย ที่โดนสามีใส่ร้าย
"พี่ภูมองอย่างไรว่าหนูฟร็องโดนรังแก? ..ตะวันจำได้ว่า ตั้งแต่ครั้งคุณซัน ..เผลอเอาผลฝรั่งปาโดนหนูฟร็องจนหัวโน จากนั้นก็ไม่เคยเห็นคุณซันทำอะไรรุนแรงอีกเลยนี่คะ แต่ถ้า จิกกัด แขวะ เพราะอยากหาเรื่องคุยกับหนูฟร็องบ้าง .. ไรบ้าง บอกเลยว่า..โมเม้นท์มุ้งมิ้งแบบเนี้ย .. ตะวันเห็นเยอะมากกก!!"
ภูผามองหน้าภรรยาแบบทึ่ง ๆ จนร้อยตะวันอดใจไม่ได้ ชะโงกหน้าไปจูบมุมปากเขาเล่น อย่างอดหมั้นเขี้ยวไว้ไม่ได้ ... ซะงั้น!!
"มาว่าแต่คุณซันขี้เหวี่ยงเหมือนตะวัน ไม่รู้หรือไงกันคะ ว่านายนกยูงนั่นก็มีนิสัย 'ซึนเดเระ (ツンデレ)' ถอดแบบพี่ภู มาแป๊ะกว่าถอดแบบขี้เหวี่ยงมาจากตะวันอีกนะคะ .. "
"อิตาฤๅษีปีศาจน้ำแข็ง .." คำท้ายทำปากบ่นอุบอิบ
นิยายแต่งจบแล้วค่ะ โหลด eBook ได้เลยนะคะ
คลิกไปอ่านนิยายทุกตอนได้ตรงนี้
ต้องการอ่านนิยายเล่มนี้เต็มเนื้อเรื่อง
หรือใช้คำค้นว่า
