จะขอวางเนื้อหาเพียงแค่ราว ๆ 40% - 50% เท่านั้น

บทที่ 5 (1)

"คุณซันคิดอะไรไปใหญ่โตขนาดนั้นล่ะคะ ฟร็องไม่เคย มีแผนอะไรเลย และก็ไม่ได้ประชดค่ะ ..ไม่เคยทำ.. อีกอย่าง .. เรื่องแต่งงาน .. คุณซันสามารถปฏิเสธท่านได้นี่คะ"

ยังพยายามอธิบายด้วยเสียงอ่อน ๆ ใจเย็น ๆ และก็จะ พยายามเอาน้ำเย็นเข้าลูบคนใจร้อนเป็นไฟให้ได้มากที่สุด แม้ ในใจจะเจ็บและสั่นสะเทือนเหลือเกิน .. กับถ้อยคำหยาบคาย ร้ายกาจของเขาเหล่านั้นมากมายก็ตามที

"แล้วเธอคิดหรือว่าฉันไม่ได้กำลังพยายามทำมันอยู่?"

เขาถามสวนกลับมาทันควันแบบประชด แถมดูหน้าตาก็ โมโหมาก ๆ เสียด้วยซิ

ขนาดฟองดาวที่พยายามใช้ความสุขุมเยือกเย็นที่มี งัด ออกมาใช้จนหมด .. ก็ยังไม่วายเผลอออกอาการกลัว

"แล้วนายแม่ตะวันท่านว่าอย่างไรคะ?"

ก็คงน่าจะมีความหวังอยู่บ้าง

ใคร ๆ ก็รู้ คุณซันเฮี้ยวจะตาย .. หากไม่ได้อะไรอย่างใจ .. ใครก็ฉุดไม่ได้หรอก

"คุณแม่ว่า ถ้าฉันไม่ยอมแต่งงานกับเธอ ก็ให้ฉันเตรียม หานามสกุลใหม่มาใช้ได้เลยน่ะสิ" คำรามตอบมาอย่างกับหมี สีขาวโมโหหิวลูกแมวน้ำเลยเชียว

"ขนาดนั้นเลยหรือคะ?"

ฟองดาวถามคำถามด้วยหน้าตาที่ดูงุนงง ไม่ค่อยเชื่อใน คำตอบขู่ตะคอกของเขาเท่าไร สีหน้านั่น คงไปทำให้คู่สนทนา หมั่นไส้จนแทบจะระงับอดใจ ไม่เดินมาเขย่าคอเธอให้กระเด็น หลุดจากบ่า..ไม่ได้เลย

"เลิกตีหน้าชิซูกะซะที!!" พ่อหมีสีขาวเหวี่ยงหนัก

"แล้วก็เลิกพูดจาประเหลาะหลอกเด็กได้แล้ว ฉันไม่ใช่ เด็ก ๆ อนุบาลที่จะมาทำเสียงอ่อนปลอบใจใส่ เฮอะ!! สมใจ เธอแล้วสินะ!! สมัยก่อนเธอก็อยากได้ อยากนอนกับฉันจนตัว จะสั่นอยู่แล้วนี่"

เขาพูดจาหยาบคายโหดร้ายได้หน้าตาเฉย .. ในขณะที่ คนฟังซะอีกที่มีสีหน้าเผือดซีดลงแทบจะทันตา และเลือกที่จะ ไม่ตอบโต้ไปซะเฉย ๆ เพราะคิดว่าพูดออกไป อีกฝ่ายก็จะยิ่ง เข้าใจไปว่าเธอหาข้อแก้ตัว ..ในขณะที่อาทิตย์.. ยิ่งเห็นอาการ นิ่งอึ้งของอีกฝ่าย กลับมองเห็นเป็นว่าเธอยอมรับผิด คิด ๆ แล้ว ก็อยากจะเดินเข้าไปบีบคอคนตัวเล็กตาโต ๆ บนใบหน้าหวาน ที่ขาวซีดให้ตาย ๆ ไปคามือไปซะ!!

ให้สาสมกับความเคียดแค้นเกลียดชัง ขยักแขยงที่เขามี ให้แก่เธอนักเชียว!!

คนหน้าเซียวยกมือนวลบางขึ้นลูบหน้า แต่ยังดูท่าจะยัง พยายามสะกดใจตนเองให้เย็นเพื่อรับมือกับเขาให้ได้อยู่

อาทิตย์ทิ้งหางตาปีศาจ .. หมั่นไส้

"ฟร็องเพิ่งได้ข่าวเรื่องที่นายแม่จะให้แต่งงานกับคุณซัน จากปู่ก่อนหน้าที่จะกลับเข้ามาเมื่อครู่นี้เอง ยังไม่ได้โดนนาย แม่เรียกไปคุยด้วยเลย ถ้าหากฟร็องยืนยันไม่แต่งอีกคน เชื่อ ว่านายแม่คงไม่บังคับใจกัน คุณซันวางใจเถอะค่ะ ที่ว่าจะตัด คุณออกจากตระกูล นายแม่อาจจะพูดไปเพราะโมโหเท่านั้น เอง" ปลอบเสียงเบาเอาน้ำเย็นเข้าลูบ ซึ่งจริง ๆ มันก็เป็น บุคลิกประจำตัวของสาวน้อยคนนี้ ที่มีไว้ป้องกันไฟอย่างเขามา ตลอดชีวิตเท่าที่จำความกันมาได้นั่นแหละนะ อาทิตย์ก็ไม่น่า จะลืมเรื่องนี้ไปได้นี่หน่า .. และดูท่าทางมันจะเริ่มได้ผล

เพราะครั้งนี้ชายหนุ่มเงียบไปนาน

นาน...ราวกับกำลังคำนวนอะไรอยู่ในใจ

"จะให้ฉันเชื่อคนอย่างเธอ เชื่อผู้หญิงที่กระสันอยากได้ ฉันจนตัวสั่น จนถึงขั้นเขียนจดหมายมาขอนอนด้วยอย่างนั้น .. หรือ?"

เปิดปากมาอีกครั้ง ก็ยังจะอดทำน้ำเสียงเยาะเย้ยเหยียด หยัน แถมยังหยิบยกนำเรื่องจดหมายปริศนา .. ที่เขาปักใจเชื่อ นักหนาว่าเป็นของเธอ มาหยามหยันบาดใจคนฟังให้เจ็บปวด ได้ไม่หยุดหย่อน

"เธอรู้อะไรไหม..ว่า ฉันยังเก็บจดหมายฉบับนั้นไว้อยู่"

เขาทำน้ำเสียงเย็นชาเป็นต่อ

แต่ฟองดาวหน้าเหวอ ๆ ก่อนจะเปลี่ยนมาเอียงคอสงสัย

เขายังเก็บเอาไว้ทำไมกัน?

รอยยิ้มชั่วร้ายผุดขึ้นบนใบหน้าหล่อเหลาแต่ร้ายกาจ

"ฉันเก็บมันเอาไว้ สำหรับแก้เผ็ดเธอให้ได้โดยเฉพาะนั่น เลยอย่างไรกันล่ะ" เฉลยมาด้วยน้ำเสียงเจ้าเล่ห์

"ความจริง ฉันกะจะเอาไว้ไปเซอร์ไพรซ์เจ้าบ่าวของเธอ เล่นวันที่เธอแต่งงานไปกับใครสักคน คงสนุกดีพิลึกเลย..เน๊อะ เจ้าสาวหน้าใสซื่อ บริสุทธิ์ เคยเขียนจดหมายขอมีเซ็กกับเจ้า นายน้อยทายาทเจ้าของไร่ ทั้ง ๆ ที่ตัวเองเป็นแค่เพียงลูกจ้าง กระต๊อกกระต๋อย"

เขาลอยหน้าลอยตา

แต่ฟองดาวฟังแล้วใบหน้าซีดเผือกไปกว่าเดิม

อะไรกัน! ทำไมผู้ชายคน ๆ นี้ ถึงได้เคียดแค้นร้ายกาจ จนขนาดคิดแต่จะจ้องทำร้ายเธอให้ป่นปี้ไม่มีชิ้นดีเลยหรือ?

ฟองดาวทั้งตกใจ ทั้งเจ็บปวด .. จนไม่รู้ว่าจะเจ็บปวดได้ อย่างไรอีกแล้ว อย่าว่าแต่จะรู้สึกอับอายจนหน้าชาเลย .. แต่ ก็จำเป็นต้องทนข่มใจ ข่มความรู้สึก .. ให้มันกลายไปเป็นความ ด้านชาไปเสีย เพราะรู้ดีว่าเขาก็ไม่เคยจะมาสนใจในความรู้สึก ของเธอสักนิดหนึ่งหรอก

ตีโผยตีพาย .. หรือหากทนข่มน้ำตาเอาไว้ไม่ได้

เผลอ ๆ พอเขาเห็นเข้า ก็จะยิ่งโมโหว่าเธอทำเป็นแกล้ง บีบน้ำตา ..ชะดีชะร้าย.. อาจจะกลายใจร้อนหนัก ..

แน่นอน .. เขาเกลียดเธอจะดิ้นได้ไปแล้วนี่ ถูกบังคับใจ ให้มาแต่งงานกับคนที่เกลียดกันปานนี้ ไม่คิดจะอาละวาด ก็ไม่ น่าจะใช่คุณซันไซน์ .. คุณชายนกยูงจอมร้ายกาจแล้วล่ะสิ!!

"แต่ในเมื่อตอนนี้ .. คนที่ต้องแต่งงานกับเธอมันดันกลาย มาเป็นฉันซะได้ แต่ก็ใช่ว่ามันจะไม่มีประโยชน์ เพราะฉันดีใจ มากจริง ๆ นะ ที่ยังสู้อุตส่าห์อดทนเก็บมันเอาไว้"

ฟองดาวขมวดคิ้ว ยิ่งไม่เข้าใจ

"คุณซันมีแผนการอะไรสนุก ๆ อยู่หรือคะ?"

คราวนี้คนที่ไม่เคยประชด .. เริ่มหัดประชดจริงจัง

"เพื่อแลกกับจดหมายนั้น เธอคงต้อง .. เซ็นสัญญา"

"สัญญาอะไรคะ?"

"ฉันจะยอมแต่งงานกับเธอโดยดีก็ได้ แต่..เธอต้องเซ็น สัญญาเป็นลายลักษณ์อักษรมาให้ชัดเจนว่า .. จะไม่ขอมีส่วน ร่วมกับมรดกหรือทรัพย์สินหรือสมบัติใด ๆ ของฉันแม้แต่สัก บาทเดียว"

หญิงสาวชะงักงันก่อนจะนิ่งอึ้งไปไตร่ตรอง จึงยังไม่อาจ ตอบรับข้อแม้ของเขาไปได้ในทันที

ไม่ได้คิดคำนวนเรื่องสมบัติของเขาหรอก แต่แค่กำลัง คิดอยู่ว่า..ทำไมเขาถึงยอมตกลงแต่งงานกับเธอตามคำสั่งของ นายแม่ได้ง่ายดายขนาดนี้?

แล้วอีกอย่าง .. เขามีแผนการอะไรในใจเตรียมไว้ให้เธอ อีกหรือเปล่าเถอะ?

เธอไม่ได้ก้มหน้าหลบตาเขาเหมือนคราวก่อน ๆ จึงได้ เห็นแววเหยียดหยันอันคุ้นเคยบนใบหน้า และแววตาของเขา ได้ชัดเจนเป็นอย่างดี .. แต่ก็อย่างที่บอก .. ตอนนี้เธอเริ่ม ๆ จะ เรียกสกิลความเคยชินแบบเดิม ๆ กลับมาเป็นเกราะกำบังใจ ได้เหมือน ๆ ทุกครั้งแล้วน่ะสิ

"มีอะไรที่มากกว่านี้ไหมคะ?"

เจตนาที่ถาม เพราะเดาได้ว่าข้อแม้ของเขาคงจะมิได้มี อยู่เพียงแค่นี้ แต่กลายกลับเป็นว่า .. อีกฝ่ายก็ยังจะคิดไปใน ทางตรงข้ามได้อีกสิ

"ไม่ต้องห่วงว่าเธอ .. จะไม่ได้ผลประโยชน์อะไรจากฉัน นักหรอก!!" เสียงเขาเย้ยมาอีก ...

ฟองดาวก็คิดว่าป่วยการอธิบาย จึงเลือกที่จะนิ่งเสีย

"เดี๋ยวฉันจะเขียนสัญญาจ้างเธอให้อีกฉบับ เหมือนกับ สัญญาจ้างมา 'ร่วม..งาน' ดีไหม?"

เขาเว้นจังหวะไว้แปลก ๆ แต่ฟองดาวก็ยังจะหน้าร้อนซู่ เหมือนจะรู้ว่าประโยคจริง ๆ เขาไม่ได้ต้องการใช้คำว่า 'งาน' มาเติมแน่ ๆ

"รับรองให้เงินเดือนเกินคุ้มค่า .. กันทีเดียวเชียวล่ะ"

อีกครั้งที่เขาเว้นจัวหวะวรรคและสุ่มเสียงพิลึก บวกกับ ท่าทีหลิ่วตา กวาดไล่สายตาลงมองดูรูปร่างของเธอที่ยังนั่ง ๆ อยู่ อีกทั้งท่าทางขยี้นิ้วแบบฝรั่ง .. จนฟองดาวเริ่มขนคอลุกตั้ง เพราะทั้งโกรธ และ ..

ถ้านายน้อยปากร้ายตั้งใจจะขู่ให้เธอกลัวล่ะก็ .. ไม่ต้อง แปลกใจนะ .. ถ้าเขาจะรู้ว่ามันประสบความสำเร็จ!!

"สัญญาแต่งงานกันเดือนต่อเดือน"

เขายอมกลับมาใช้น้ำเสียงปกติ ราวกับนักธุรกิจเวลา ตกลงเจรจาจะซื้อส้มสักผล!!

"พอคุณแม่ท่านหายโมโหฉันเมื่อไหร่ เธอต้อง Have to say goodbye แล้วเซ็นใบหย่าให้ฉันทันที"

ฟองดาวกลืนน้ำลาย .. จำต้องฝืนใจพยักหน้า ..

และไม่คิดถามถึงมูลค่าการจ้างงานกับเขาเลยสักคำ

"อ้อ.. เธอรู้ด้วยหรือเปล่าว่าฉันมีคนที่แอบคบหาดูใจกัน ตั้งแต่อยู่ที่ต่างประเทศมานานแล้ว?"

"เพิ่งทราบค่ะ"

หน้านิ่งตอบตามจริง .. เพราะก็เพิ่งจะรู้จากที่เขาบอกมา นี่ล่ะ

"งั้น .. ก็รู้ไว้ซะสิ!!"

เหมือนมีความฉุนเฉียวนิด ๆ อยู่ตรงนั้น ฟองดาวก็ยิ่งงง

.. เขาโกรธอะไรเธออีกเนี๊ย?!! ..