จะขอวางเนื้อหาเพียงแค่ราว ๆ 40% - 50% เท่านั้น
บทที่ 4 (1)
"ผม..จะไม่เถียงคุณแม่ด้วยเรื่องของยัยเด็กนั่นอีกหรอก นะคะ" นายน้อยอาทิตย์ไหวไหล่นิด ๆ อย่างติดเป็นนิสัย
ผู้เป็นแม่เห็นแล้วนั่งส่ายเศียรกุมขมับ .. ยิ่งกลุ้มใจ
จริง ๆ ก็กำลังคิดอยู่ว่าอาจจะตัดสินใจผิด ที่จะใช้ให้ ฟองดาวเป็นผู้ขัดเกลานิสัยลูกชายตัวแสบ เพราะดูเหมือนว่าที่ ผ่าน ๆ มามันก็ไม่เคยมีอะไรเปลี่ยนแปลงนิสัยเขาได้เลยสักนิด เผลอ ๆ อาจจะเพิ่มข้อหาได้หนักกว่าเดิมด้วยซ้ำไป เพราะมี เรื่องกลุ้มใจตามมาอีก
ที่ร้อยตะวันจำใจต้องตัดสินใจเช่นนี้เพราะเธอแว่ว ๆ ได้ ข่าวไม่ถูกใจมาด้วยว่า ตอนนี้อาทิตย์ลูกชายตัวแสบกำลังแอบ คบหาดูใจกับสาวสวยไฮโซฯ .. ลูกสาวนักการเมืองจอมอื้อฉาว อยู่น่ะสิ!!
ร้อยตะวันจะไม่กลุ้มใจอะไรมาก เพราะนิสัยก็ไม่ได้ยึด ติดที่ตัวบุคคลหรือตำแหน่งทางสังคมมากมายนักหรอก
แต่ที่กำลังกลุ้มใจหนักหนาสาหัส เพราะหากขืนอาทิตย์ ยังทำตัวหรือนิสัยอย่างนี้ .. อาจจะเสี่ยงไปมีปัญหากับพนักงาน ทุกตำแหน่งในบริษัทฯ ทุกแห่งของเธอกับภูผาที่ร่วมกันสร้าง มาภายในอนาคตอันใกล้นี้ได้ง่าย ๆ แน่นอน
แล้วยิ่งถ้าหากนายตัวร้าย ..ได้ไปแต่งงานกับลูกสาวนัก การเมือง หากต่อไปในอนาคตมองเกมไม่ดี ก็จะมีแต่เสียกับ เสียและเสียแน่นอน และเธอแน่ใจได้เลยว่าอาทิตย์ยังมีนิสัย ตัดสินใจด้วยอารมณ์อยู่เหมือนเดิมนั่นแหละ ต่อให้เขาเป็นคน มีเหตุผลมากกว่านี้ ร้อยตะวันก็ไม่เห็นด้วยที่จะให้เขาเข้าไปยุ่ง เกี่ยวพัวพันกับเรื่องการเมืองใด ๆ ทั้งสิ้น
เรื่องมันจะง่ายกว่านี้ และเธอจะไม่ก้าวก่ายชีวิตส่วนตัว ของลูก ๆ คนไหนเลยหากว่าเขาจะไปสนใจ นักร้อง..แม่ค้า.. ดารา..นางแบบ จะไทยจะฝรั่งก็เรื่องของเขา
แต่มันติดที่อาทิตย์เลือกตัดสินใจที่จะ มาดูแลบริหารไร่ กับรีสอร์ทและโรงไวน์ให้ครอบครัว เธอก็อยากจะให้แน่ใจว่า ลูกชายจะมีคนคอยผลักดันหลัง เพื่อให้เขาก้าวไปข้างหน้าได้ อย่างมั่นคงเข็งแรง และเธอคนนั้น ก็ยังจะสามารถเดินเคียงบ่า เคียงไหล่ไปด้วยกันกับเขา .. สามารถเป็นเพื่อนคู่คิดคอยผลัก ดันเกื้อหนุนกันและกันไปได้ โดยไม่ทอดทิ้งเขาไปง่ายดายนัก น่ะสิ!
ที่เธอต้องพิจารณาตัดสินใจ จับเขาแต่งงานกับฟองดาว ก็ต้องยอมรับว่าตัวเองเห็นแก่ตัวอยู่เหมือนกัน เพราะทั้งนาย ลูกชายและฝ่ายโน้นก็ดูเหมือน ๆ จะถูกบังคับใจด้วยกันทั้งคู่ เธอเองก็ไม่อยากจะทำเช่นนี้ .. แต่ในเมื่อมันมีตัวแปรมาบังคับ เธอกับภูผาแต่ไหนแต่ไร ก็ไม่เคยคิดอยากกระโจนเข้าไปยุ่ง เกี่ยวใด ๆ กับทางการเมือง ไม่ว่าจะเรื่องใดก็ตามเสียด้วยสิ!
เพราะฉะนั้น เพื่อเป็นการ 'ตัดไฟที่ต้นลม' เธอจึงจำเป็น ต้องเลือก..ฟองดาวนี่ล่ะ.. ก็มันช่วยไม่ได้ที่เด็กคนนั้นดันมีนิสัย และคุณสมบัติ ที่ตรงกันข้ามกับอาทิตย์ไปซะแทบจะทุกอย่าง และเพราะ.. ฟองดาวนั้นมีคุณสมบัติและศักยภาพมากพอที่จะ ดูแลและเกื้อหนุนในส่วนของงานในไร่ และโรงแรม รวมถึงโรง ไวน์ให้กับลูกชายของเธอได้มากกว่าใครแน่นอน
ก็ถ้าจะปล่อยให้กิจการเป็นไปตามเวรตามกรรม มันก็ทำ ไม่ได้อยู่ดี เพราะพวกเธอมีลูกน้อง คนงานและครอบครัวของ เขาเหล่านั้นอีกตั้งหลายชีวิต ที่ต้องขึ้นอยู่กับการบริหาร การ จัดการและวิสัยทัศน์กับทัศนคติของพวกเธอ เพราะหลายปีมา นี้ กิจการของภูผาและร้อยตะวันนับวันก็มีแต่จะขยายใหญ่ขึ้น อีกทั้งกองทุนการศึกษาของเด็ก ๆ ที่ภูผากับคุณนินามารดา ของเธอที่เป็นตัวตั้งตัวตีอีกตั้งหลายแห่งและหลายกองทุน ซึ่ง ฟองดาวกับเด็กในไร่หลายต่อหลายคนก็เป็นหนึ่งในนั้นเช่นกัน
อีกอย่าง ... อย่างน้อย ๆ ร้อยตะวันก็แน่ใจว่า ในความ อ่อนน้อมของฟองดาว..ไม่ใช่ความอ่อนแออย่างที่ใคร ๆ ก็รู้ ๆ กันดีอยู่..
และร้อยตะวันก็เห็นแววมาตั้งแต่เล็กแล้วล่ะว่า
ที่เห็น ๆ กันน่ะว่า อาทิตย์หรือคุณซันตัวแสบ..ใจร้าย ปากดี และในชีวิตที่ไม่ค่อยจะยอมให้ใครสักเท่าไร แถมเห็น ยังชอบไล่จิกไล่ตีแม่ลูกห่านตัวนี้เป็นว่าเล่นน่ะ
..ดูลึก ๆ ให้ดีเถอะ..
หึหึหึ ..เวลาหนูฟร็องงอนและเอาจริงขึ้นมาน่ะนะ..
นายคุณซันนั่นต่างหากล่ะ ที่ 'มัก' จะละลาย..กลายเป็น 'พ่อนกยูงแพ้น้ำตาให้แม่ลูกห่านขี้เหร่' ของเขาตัวนั้นเสมอ ๆ เลยนั่นแหละ
เอาเถอะ แล้วมาดูกัน..ว่า ใครกันที่จะกลายเป็น..นกยูง ..หรือ..ลูกห่านในกำมือใครกันแน่
ไม่เชื่อ ก็... คอยดู ^^
ฟองดาว .. ถอนหายใจอีกครา .. ก่อนจะไขกุญแจระบบ คีย์การ์ด เพื่อเข้าสู่บ้านพักขนาดกระทัดรัดที่จัดเป็นสวัสดิการ พิเศษสำหรับระดับหัวหน้างานส่วนใหญ่ นี่ก็เป็นหนึ่งในความ ใส่ใจ .. ที่ทางไร่ภูผาคอยตะวันจะจัดเตรียมไว้ให้สำหรับเหล่า พนักงานเกือบจะทุกตำแหน่ง โดยเฉพาะระดับผู้ช่วยจนระดับ ผู้บริหารขึ้นไปได้พัก ซึ่งได้แยกออกมาจากส่วนของพนักงาน ทั่วไป ตรงส่วนนี้มันได้ถูกแยกตัวออกมาจากส่วนที่พักของคน งานในไร่ที่ตั้งเรียงรายถัดไปอีกฝากหนึ่งของไร่ ดังนั้นสถานที่ ตั้งบ้านพักแห่งนี้ จึงดูสงบเงียบที่สุดและดูเหมาะกับเธอที่สุด
หญิงสาวชอบที่นี่ แม้จะเป็นเพียงบ้านพักหลังเล็ก ๆ ที่ ดีไซน์ออกมาได้เรียบง่าย .. เน้นสไตล์ล๊อฟ์หลังเล็กกระทัดรัด แต่มีพื้นที่ใช้สอยลงตัวทุกอย่างได้ครบ ตามที่ท่านเจ้าของไร่ ตั้งใจทำให้มันดูกลมกลืนไปกับธรรมชาติ
และเมื่อมองจากตรงนี้ออกไป จะสามารถเห็นวิวภายใน ไร่เกือบ ๆ จะทั้งไร่ได้เลย
ผลักประตูเข้าไปในห้อง เพราะทันทีที่เธอเสียบกุญแจ ระบบไฟฟ้าภายในจะเริ่มจ่ายไฟอัตโนมัติ รวมถึงดวงไฟภาย ในส่วนกลางของบ้านก็จะสว่างทันทีเช่นกัน
ฟองดาวเดินเลยไปวางกุญแจไว้บนเคาท์เตอร์บาร์เล็ก ๆ ที่จัดไว้เป็นครัวแบบทันสมัย มีไว้สำหรับทำงานครัวเพียงเล็ก ๆ น้อย ๆ เท่านั้น เพราะส่วนใหญ่เธอก็มักจะทานที่โรงครัวของ รีสอร์ทอยู่แล้วเป็นหลัก ถึงแม้ว่าฟองดาวจะมีสวัสดิการพิเศษ ให้ได้ทานที่ห้องอาหารต่าง ๆ หรือในส่วนของ Coffee Shop ของทางรีสอร์ทด้วยก็ตาม
เปิดตู้เย็นที่เป็นส่วนของมินิบาร์ หยิบขวดน้ำดื่ม จังหวะ ที่เงยหน้ามองไปยังส่วนโซฟาตัวยาว ที่ตั้งอยู่ช่วงมุมถัดไปของ ห้องนั่งเล่นและเธอมักใช้เป็นห้องทำงานไปในตัว .. ก็เป็นอันให้ ต้องชะงักกึก!!
เจ้าของห้องตกใจ แก้วน้ำกับขวดน้ำในมือแทบร่วง
แต่ยังดีที่เธอเป็นคนค่อนข้างจะใจเย็นไม่ได้มีกริยาที่พอ ตกใจ .. อะไรนิด ๆ หน่อย ๆ ก็กรี๊ดกร๊าด สบถอุทานเอะอะแบบ ง่ายดาย .. จึงคงสามารถตั้งสติได้ทัน
ร่างเหยียดยาวราวงูเหลือม จึงซุกร่างหลับสบายต่อไป
แต่? .. บ้าแล้ว!!
ใครกัน? ที่กล้าและสามารถแอบมานอนเหยียดยาวอยู่ ในห้องของเธอ ทำตัวเป็นนางฉุยฉายสบายใจเช่นนี้ได้อย่างไร กันเล่านี่?!?
เพื่อนร่วมงานเมาแล้วเข้าห้องผิดซะละมัง?
นั่นยิ่งเป็นคำถามที่อาจพอจะเป็นไปได้
แต่...ระบบคีย์การค์มันจะรันรหัสไม่ซ้ำกันไม่ใช่หรือ!!
เอ? อาจเป็นไปได้ที่เพื่อนเธออาจจะเมามากจนเผลอทำ กุญแจห้องหาย ก็เลยเรียกแม่บ้านที่ถือมาสเตอร์คีย์สำหรับ สามารถเปิดห้องได้ทุกห้องเพื่อทำความสะอาด
แล้วคุณแม่บ้านนั่นอาจจำห้องผิด?.. และเป็นผู้ไขให้เขา เข้ามา ... ก็น่าจะเป็นไปได้อยู่นะ
เพราะส่วนนี้ แม้บ้านพักของเธอจะจัดอยู่ในมุมที่สงบที่ สุด แล้วที่นี่ก็มีระบบรักษาความปลอดภัยเข้มงวดมาก ยิ่งหาก เป็นพนักงานด้วยกันยิ่งไม่ต้องห่วงใหญ่ ด้วยกฏระเบียบของ ที่นี่ค่อนข้างเคร่งครัดมาก พนักงานคนใด หรือคนงานส่วนไหน หากไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกันกับสถานที่นั้น ๆ ก็ยิ่งมาเดินเพ่นพ่าน ไม่ได้เลยเช่นกัน
อีกอย่างแม้บ้านพักของเธอจะแยกตัวออกมา แต่ก็ไม่ได้ หมายความว่าจะไม่มีบ้านพักลักษณะเดียวกันตั้งอยู่ เพียงแค่ มันสร้างแยกกันเป็นสัดส่วนเท่านั้น และตรงทางเข้าสู่บริเวณ ไม่ว่าจะด้านหน้าหรือหลังมันก็จะเป็นซุ้มประตูไม้ที่มีระบบรหัส ซ่อนอยู่ ฉะนั้น คนที่ไม่ใช่ระดับผู้บริหารที่ส่วนใหญ่ที่พักอยู่ บริเวณนี้ .. จะไม่มีใครรู้รหัสผ่านแน่นอน
แล้วคนร่างสูง ที่มาเหยียดยาว .. กอดหมอนนอนตะแคง หลับไหลเต็มโซฟาของเธอตอนนี้ .. คือใครกัน?
..ทำไมรูปร่างไม่คุ้นตาเลย!!
เจ้าของห้องนึกถึงจอมอนิเตอร์เล็ก ๆ ข้างประตูที่เชื่อม สัญญาณที่ต่อกับเซ็นเซอร์ด้านหน้าประตูของห้อง ที่มันมักจะ บันทึกภาพคนเข้าออกประตูไว้ในเครื่อง และหน้าที่หลักของ มันก็คือกล้องส่องดูผู้มาเยือนแทนตาแมวแบบเก่า ๆ นั่นเอง แต่โชคร้ายที่ตอนนี้มันดันแบตตารี่หมด แล้วพนักงานยังไม่ว่าง มาเปลี่ยนให้น่ะสิ
นิยายแต่งจบแล้วค่ะ โหลด eBook ได้เลยนะคะ
คลิกไปอ่านนิยายทุกตอนได้ตรงนี้
ต้องการอ่านนิยายเล่มนี้เต็มเนื้อเรื่อง
หรือใช้คำค้นว่า
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น