จะขอวางเนื้อหาเพียงแค่ราว ๆ 40% - 50% เท่านั้น
บทที่ 1 (2)
คุณซันคงอิจฉาที่ตอนหนูฟร็องมาใหม่ ๆ ด้วยความที่ เธอเป็นเด็กหญิงตัวกลมแก้มยุ้ยตาแป๋ว คือหน้าตาหนูฟร็อง น่ารักมาก ๆ ผิวขาวสวยเพราะมีเชื้อลูกครึ่งฝรั่ง ใคร ๆ ก็เลย หันไปเอาอกเอาใจ อิงจันทร์เองก็ยังเห่อน้องคนนี้มากแถมชอบ ไปเล่นกับน้องบ่อย ๆ เพราะบางครั้งวันหยุด คุณแม่ กับคุณย่า เนียมก็จะไปรับน้องมาเลี้ยง มาเล่นที่บ้านอยู่เป็นประจำ ตอน นั้นเกือบทุกคนในไร่เลยกระมัง คงเอาแต่มัวเห่อเด็กหญิงหน้า ตาน่ารักคนนี้มากจริง ๆ ก็เลยเป็นสาเหตุที่ทำ ให้คุณซันไม่ พอใจ เพราะเคยเป็นที่หนึ่งของบ้านและของไร่มาโดยตลอด พอเวลานายแม่ตะวันหรือคุณแม่ของเธอจูง เด็กหญิงมาเล่นที่ บ้าน คุณซันจะเอะอะโวยวายใส่น้องเสมอ ... เคยขนาดถึงขั้น เหวี่ยงขว้างปาข้าวของในบ้านใส่น้องบ้างก็ยังจะมี
..คุณแม่เล่าว่า.. มีครั้งหนึ่ง คุณซันปารถของเล่นใส่จน เกือบไปโดนเด็กหญิงตัวน้อยเข้าด้วยซ้ำ และเพราะคงเสียง วีน ๆ ดัง ๆ โวยวายด้วยอารมณ์ของคุณซันด้วย นั่นคงทำให้ เด็กน้อยตกใจ ตั้งแต่นั้นมา..เด็กหญิงฟองดาว หรือหนูฟร็อง ของใคร ๆ ก็เลยกลัวนายน้อยของบ้านมาโดยปริยาย
เห็นว่ากันว่า .. ตอนนั้น .. แม่นายตะวันตั้งใจจะทำโทษ คุณซันหนักอยู่ เพราะคงจะหมั่นเขี้ยวเต็มที แต่ก็นึกได้ว่า .. ยิ่ง หากขืนทำโทษ คุณซันก็จะยิ่งโกรธน้องเพราะต้องคิดว่าน้อง เป็นสาเหตุของการที่ทำให้ตัวเองต้องถูกทำโทษ ... เผลอ ๆ จะ แอบแกล้งน้องหนักไปอีก เลยต้องเปลี่ยนมาใช้วิธีค่อย ๆ สอน ค่อย ๆ บอกคุณซันไปเรื่อย ๆ แทน
แต่ดูเหมือนคุณซันจะฝังใจ เจ็บใจหนูฟร็องมากเอาการ อาจจะตามประสาเด็กขี้อิจฉาเจ้าคิดเจ้าแค้น เพราะพอคุณซัน เล่นไม่ยอมเข้าใจอะไร ๆ เอาเสียเลยจริง ๆ
โชคดีนะ ที่คุณอิงจันทร์เป็นน้อง ไม่งั้นก็คงจะโดนคุณ พี่ชายอิจฉาหนักเอาเรื่องอยู่เหมือนกัน
แต่ให้ยอมรับเถอะ คุณซันก็หวงคุณอิงค์เอาการอยู่นะ แต่ก็ยังดีที่เขาจะยอมให้ หนูฟร็องมาเล่นเป็นเพื่อนเธอได้ใน บางคราว
แต่นั้นต้องหลังจากที่เขาจะอนุญาต และยอมปล่อยมือ จากการรังแกหนูฟร็องมาแล้วเท่านั้นนะ!!
กับหนูฟร็องนี่ คุณซันไม่ยอมให้เลยสักครา
แกล้งได้เป็นแกล้ง
โกรธได้เป็นโกรธ
หนูฟร็องก็กลัวหงอเลยเชียว คุณซันก็้ลยดูท่าทางจะ ยิ่งได้ใจเข้าไปใหญ่เลยสิ! ทั้งข่มทั้งขู่อยู่เป็นประจำนั่นแหล่ะ
และบางที คุณอิงค์ก็เคยสงสัยด้วย ว่าหากมีใครแปลก หน้ามาแกล้งหนูฟร็องบ้าง คุณซันจะยิ่งโกรธหัวฟัดหัวเหวี่ยง หนักกว่าเดิมเอาเลยทีเดียว
ขนาดมีคนบอกว่า
'ใครอยากเห็นคุณซันโกรธฟ้าผ่า ให้ลองไปแกล้งรังแก หนูฟร็อง..รับรองโดนฟ้าผ่าตายทันตาเห็น'
แต่สุดท้ายคุณอิงค์ก็สรุปตามประสาเด็กนั่นแหละ
'คุณซันขี้หวงของ'
คงเห็นหนูฟร็องเป็นลูกไก่ในมือตัว พอมีใครมาแตะ
แม้ไม่รัก ไม่ชอบ ..แต่ขึ้นชื่อว่าของของตัว.. เลยย่อม ต้องหวงบ้างเป็นธรรมดา
ขนาดคุณอากวินยังเคยแอบแหย่คุณซันเล่นขำ ๆ บ่อย ๆ เลย ว่า...คุณซันน่ะ 'ลูกหมาหวงก้าง' และพูดประโยคยาก ๆ ไว้ด้วยว่า
"ระวังไว้เถอะนะนายจอมเหวี่ยงเอ๋ย .. คนเรา .. 'เกลียด อะไร มักจะได้อย่างนั้นนะ' เจ้าเสือน้อยรู้หรือเปล่า? นี่อาต้อง รีบ ๆ เตือน ..เดี๋ยวพอนายโตขึ้นมา.. จะมากล่าวหาเอาได้ว่า ..ทำไมอากวินไม่รีบเตือนผมตั้งไว้แต่เนิ่น ๆ"
จากนั้นพวกผู้ใหญ่ก็พากันหัวเราะขำ ๆ
และเพราะพวกเธอยังเป็นแค่เด็ก ๆ ก็เลยไม่มีใครจะ เข้าใจความหมายของอากวินเท่าไร ยกเว้นคุณแม่กับคุณพ่อ ที่มองมายิ้ม ๆ ก็แค่นั้น กับคุณอาเจนจิรา ..ที่ตีแขนอากวินดัง.. เพี้ยะ!! เพราะคงหมั่นไส้ แล้วพูดประชดว่า
'เหมือนที่คุณไม่ชอบเจนในครั้งแรกเลยใช่ไหมล่ะ!'
อาเจนจิราเลยโดนอากวินดึงเขาไปกอดหวาน ๆ เพื่อ แก้แค้นที่ถูกเธอตีซะเลย
นิยายแต่งจบแล้วค่ะ โหลด eBook ได้เลยนะคะ
คลิกไปอ่านนิยายทุกตอนได้ตรงนี้
ต้องการอ่านนิยายเล่มนี้เต็มเนื้อเรื่อง
หรือใช้คำค้นว่า
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น